MAIERL FLORIAN (AT) dyrygent & organy

Austriacki artysta Florian Maierl to muzyk wszechstronny. Jest chórmistrzem, organistą, kompozytorem i śpiewakiem. Zwycięzca konkursu kompozytorskiego Prima La Musica w górnej Austrii (2003) urodził się w roku 1985 w mieście Leoben, w Styrii. W roku 2010 Florian Maierl ukończył z wyróżnieniem studia na wydziale Muzyki Kościelnej Uniwersytetu Muzycznego w Wiedniu (Universität für Musik und darstellende Kunst Wien). Jego profesorami byli Erwin Ortner i Ingrun Fußenegger (dyrygentura), Wolfgang Sauseng (kompozycja), a także Klaus Kuchling (organy) i Julia Bauer-Huppmann (śpiew). Artysta uzupełniał swój warsztat na podyplomowych studiach w renomowanej Akademii Muzycznej im. Sibeliusa w Helsinkach (Finlandia) w klasie dyrygentury chóralnej prof. Matti Hyökki. Brał również udział w wielu kursach mistrzowskich z zakresu dyrygentury chóralnej u takich specjalistów jak: Johannes Prinz, Johannes Hiemetsberger, Volker Hempfling, Robert Sund, Jing Ling Tam czy Veli-Markus Tapio. Florian Maierl udziela się w wielu zespołach wokalnych w Wiedniu, m in. w Arnold Schoenberg Chor, Chorus sine nomine, Wiener Kammerchor, a także za granicą w Helsinki Chamber Choir i World Youth Choir. Kompozycje Maierla wykonywane i prawykonywane są przez takie zespoły wokalne jak Wiener Kammerchor, Kammerchor der Universität Graz, Der Oberösterreichische Landesjugendchor czy Vokalensemble LALÁ. Florian Maierl jest wykładowcą na Diecezjalnym Muzycznym Konserwatorium w Wiedniu. Jest też dyrektorem muzycznym i liturgicznym w kościele wotywnym (Votivkirche) w Wiedniu i asystentem ds. arystycznych przy chórze Singakademie. Jest założycielem (2006) i dyrektorem chóru CORO SIAMO.

(Biogram 2015)

Zwiń

MALEC MAGDALENA (PL & CH) organy

Magdalena Malec, urodzona w Warszawie, ukonczyła w 2004 roku studia w katowickiej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w klasie organow prof. Juliana Gembalskiego oraz klasie klawesynu prof. Marka Toporowskiego. Swoje umiejętnosci doskonaliła na studiach w Finlandii (Oulu) w klasie klawesynu i klawikordu prof. Miklosa Spanyi oraz klasie organow prof. Maiji Lehtonen; nastepnie we Wloszech (Mediolan) w klasie organow i klawesynu prof. Lorenzo Ghielmi, oraz w Szwajcarii (Bazylea) w prestiżowej Scholi Cantorum Basiliensis w klasie klawesynu profesora Andrei Marcon.

Jest laureatka nagrod, wyroznien oraz nagrod specjalnych na licznych konkursach narodowych i miedzynarodowych, m.in.: Ogolnopolski Konkurs Interpretacji Polskiej Muzyki Organowej XX-wieku w Legnicy (1997), Ogolnopolski Konkurs „Miniatura Fortepianowa“ w Warszawie (2001), I Międzynarodowy Konkurs Organowy w Fano Adriano we Wloszech (2005), Międzynarodowy Konkurs Organowy Francesco d’Onofrio w Carunchio we Wloszech (2006), XV Międzynarodowy Konkurs Organowy Paul Hofhaimer w Innsbrucku w Austrii (2007), Międzynarodowy Konkurs Organowy Gaetano Callido w Borca di Cadore we Wloszech (2007), X Miedzynarodowy Konkurs Organowy Xavier Darasse w Toulouse we Francji (2008), I Miedzynarodowy Konkurs im H.I.F. Bibera w St.Florian w Austrii (2009). Jest stypendystką rzadu szwajcarskiego oraz laureatka Programu Stypendialnego Ministra Kultury i Dzeidzictwa Narodowego „Młoda Polska“ (2005).

Koncertuje jako solistka na organach i klawesynie. Współpracuje z wieloma orkiestrami i zespołami specjalizujacymi sie w wykonawstwie muzyki dawnej (m.in. La Cetra Barockorchester Basel, La Scintilla), oraz z wybitnymi solistami takimi jak Cecilia Bartoli, Enrico Onofri oraz Giuliano Carmignola. Od stycznia 2008 roku pracuje w Teatrze w Bazylei jako asystentka dyrektora artystycznego oraz klawesynistka w produkcjach oper barokowych.

Nagrała dwie płyty z muzyką francuskiego baroku, poświecone twórczosci rodziny Forqueray (klawesyn solo oraz muzyka kameralna) dla holenderskiej wytwórni płytowej Brilliant Classics (2009), a także płyte na organach, która ukaże sie na jesieni 2010 r. Dokonała również nagrań dla niemieckiego radia WDR oraz francuskiego radia Accent4.
www.magdalenamalec.eu

(Biogram 2010)

Zwiń

MARKOWSKI MICHAŁ (PL) organy

Organista Michał Markowski jest laureatem I miejsca w III Ogólnopolskim Konkursie Młodych Organistów im. F. Karpińskiego w Białymstoku (2012) i wyróżnienia na VI Ogólnopolskim Konkursie Organowym w Olsztynie (2013). Ponadto otrzymał dwukrotne wyróżnienie w VIII i IX edycji Białostockiego Festiwalu Młodych Organistów. Michał Markowski jest absolwentem Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Białymstoku w klasie organów Marii Terleckiej, a obecnie studentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie kierunku Muzyka Kościelna w klasie organów prof. Piotra Wilczyńskiego i dra Jarosława Wróblewskiego. Swoją wiedzę i umiejętności pogłębia, biorąc udział w wielu seminariach i kursach mistrzowskich, prowadzonych przez wybitnych artystów i pedagogów z Polski i z zagranicy. W Katedrze Wojska Polskiego w Warszawie odbywa staż liturgiczny i artystyczny. W duecie z Leszkiem Goreckim współpracuje od roku 2014.

(Biogram 2015)

Zwiń

MARKUSZEWSKI MICHAŁ (PL) organy

Michał Markuszewski – w 2004 roku ukończył z wyróżnieniem studia w warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina, w klasie organów prof. Joachima Grubicha, a także (w 2005 roku) w klasie fortepianu prof. Kazimierza Gierżoda.
W 2007 roku ukończył studia (specjalizacja – improwizacja organowa) na Universität der Künste w Berlinie w klasie prof. Wolfganga Seifena. W 2008 roku ukończył studia podyplomowe w klasie mistrzowskiej prof. Christopha Bosserta w Hochschule für Musik w Würzburgu.
W 2013 roku uzyskał tytuł Doktora Sztuki Muzycznej w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka, nadany przez Radę Wydziału Fortepianu, Klawesynu i Organów, Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.
Do jego największych osiągnięć należą: II nagroda w konkursie Polskiej Muzyki Organowej XX wieku w Legnicy (1998), I nagroda na Międzynarodowym Konkursie Muzyki Organowej w Rumii (2000) i wyróżnienie za najlepsze wykonanie utworów Jana Sebastiana Bacha oraz nagroda prezydenta miasta Gdańsk, III miejsce na Międzynarodowym Konkursie Organowym w Zürychu-Wiedikon (2007).
W 2007 roku był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Wystąpił z ponad 500 recitalami na kilkudziesięciu międzynarodowych festiwalach w Polsce, na Litwie, Słowacji, Ukrainie, Wyspach Alandzkich, w Czechach, Hiszpanii, Holandii, Portugalii, Luxembourgu, Belgii, Norwegii, Rosji, Szwajcarii, Wielkiej Brytanii (m.in.: Katedra św. Pawła) oraz ponad 250 miastach w Niemczech.
Swoje umiejętności doskonalił na wielu kursach pod kierunkiem takich mistrzów jak: Guy Bovet, Aleksander Fiseyski, Julian Gembalski, Lorenzo Ghielmi, Jean Guillou, Bernhard Haas, Naji Hakim, Rudolf Innig, Edgar Krapp, Olivier Latry, Heribert Metzger, Peter Planyawski, Martin Sander, Christopher Stembridge.
Współpracował z wieloma wybitnymi solistami, Polskim Chórem Kameralnym „Schola Cantorum Gedanensis”, chórem „Camerata Varsovia”, orkiestrą Camerata Janáček, orkiestrą Collegium instrumentale Bochum, orkiestrą Jeunesses Musicales, Płocką Orkiestrą Symfoniczną.
Dokonał również wielu nagrań płytowych (Organum Classics, Label Harp, DUX). Dwie jego płyty nagrane na zabytkowych organach Kościoła Reformowanego w Warszawie (DUX 0707) oraz na zabytkowych organach Śląska Opolskiego nominowane były w dwóch kategoriach do nagrody FRYDERYK. Nagrywał również dla radia oraz telewizji.
Artysta ma na swoim koncie prawykonania współczesnej polskiej muzyki organowej, a także organowo-kameralnej.
Michał Markuszewki zajmuje się również problemami ochrony zabytkowych organów. Jest członkiem „Stowarzyszenia na rzecz badań i utrzymania śląskich organów” VEESO oraz od 2001 członkiem niemieckiego „Towarzystwa przyjaciół organów” GdO. Wykonał ponad 350 dokumentacji zabytkowych polskich organów.
Uczestniczył również w wielu projektach restauracji zabytkowych organów, jak również był konsultantem przy budowie nowych instrumentów.
Z jego inicjatywy i pod jego nadzorem w latach 2004-2008 odrestaurowano zabytkowe organy (firmy Schlag und Söhne z 1900 roku) w kościele Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie, gdzie od 2004 roku pełni funkcję organisty.
Od kilku lat zajmuję się działalnością managerską i animacją kulturalną. Jest pomysłodawcą i dyrektorem artystycznym międzynarodowego cyklu koncertów organowych w kościele Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie.
Od 2012 wykłada organy grę liturgiczną i improwizację organową na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie.

(Biogram 2016)

Zwiń

MARTON MIRA (PL) skrzypce

Mira Marton urodziła się 5 maja 2000 roku w Warszawie. W 2007 roku rozpoczęła naukę gry na skrzypcach w PSM I st. im. K. Kurpińskiego w Warszawie u Pani Anny Rzymyszkiewicz, od września 2010 kontynuuje naukę w klasie Pana Prof. Andrzeja Gębskiego. Od 2013 roku Mira jest uczennicą 0SM II st. im. Z. Brzewskiego w Warszawie. Jest laureatką krajowych i międzynarodowych konkursów solistycznych: Ogólnopolskiego Konkursu Vivaldi 331 (Wieliczka, 2009 – II nagroda); VI oraz VII Ogólnopolskich Spotkań Skrzypcowych im. prof. Mirosława Ławrynowicza w Płocku (2010 – I nagroda; 2014 – II nagroda ); VI Międzynarodowego Konkursu Prof. Wolfganga Marschnera,
(Niemcy, Hinterzarten, 2010 – II nagroda w kat. do lat 12); IV Międzynarodowych Spotkań Młodych Skrzypków im. prof. Mirosława Ławrynowicza w Płocku (2011 – III nagroda); Przesłuchań CEA Uczniów Klas Skrzypiec Szkół Muzycznych I st. (2011 – III miejsce); VI Konkursu im. Witolda Lutosławskiego dla Dzieci i Młodzieży (Warszawa, 2011 – I nagroda); IX Ogólnopolskiego Konkursu Skrzypcowego Pamięci A. Januszajtis ( Gdańsk, 2011 – IV nagroda); II oraz III Ogólnopolskiego Festiwalu Skrzypcowego w Kielcach
(2012 – I nagroda, 2014 – III nagroda); IX Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Skrzypków im.
S. Serwaczyńskiego w Lublinie (2014 – V nagroda). Zdobywa też nagrody w konkursach zespołów kameralnych – w tym roku otrzymała wraz z zespołem II miejsce w Ogólnopolskich Przesłuchaniach CEA Szkół Muzycznych II st. Od kilku lat uczestniczy w Międzynarodowych Kursach Muzycznych im. Z. Brzewskiego w Łańcucie oraz Międzynarodowej Akademii Muzycznej Stringtime NiederRhein w Goch, w Niemczech. Jako solistka i kameralistka występowała m.in.: w Sali Zamku Królewskiego w Warszawie, Sali Balowej Zamku w Łańcucie, Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, Audytorium Maximum UW, Teatrze „Kamienica”, a także w Niemczech i Holandii.

(Biogram 2015)

Zwiń

MATEJCIK MICHAL (SK & AT) harfa

Michal Matejčík to harfista koncertujący na estradach całego świata. Pochodzi ze Słowacji, gdzie odbył pierwsze studia muzyczne w Žilinie i Bratysławie. Naukę kontynuował na Uniwersytecie Muzycznym w Wiedniu, który ukończył w roku 2005. Jest laureatem wielu konkursów harfowych na Słowacji. Był stypendysta Fundacji Roberta i Liny Thyll-Dürr i austriackiej Fundacji im. Viktora Bünzla, a także Fundacji im. Yehudi Menuhina „Live Music Now“.
Artysta koncertuje z prestiżowymi orkiestrami Austrii, jak np. Orkiestra Opery Wiedeńskiej, Wiener Kammeroper, Orkiestra RSO (Radiowa) Wiener Kammer Orchester, Filharmonia Słowacka, czy Symfoniczna Orkiestra z Sapporo w Japonii. Brał udział w wielu festiwalach muzycznych, występuje jako solista i muzyk rozrywkowy: z wokalistą Georgem Michaelem i zespołem Depeche Mode, w takich projektach jak m.in. „Europa George Michael, Symphonica: The Orchestral Tour (2011 i 2012)“, „Europa IL DIVO & Orchestra In Concert, Tour (2012)“.

(Biogram 2015)

Zwiń

Austriacki tenor liryczny Markus Miesenberger kształcił się w Wiedniu, w Salzburgu i w Linzu w klasie śpiewu profesora Roberta Holla i prof. Sebastiana Vittucciego, a także ukończył studia w zakresie skrzypiec współczesnych oraz barokowej altówki.
Jako śpiewak wykonujący dzieła operowe, pieśni i muzykę sakralną Miesenberger gościł w światowych centrach muyzcznych na estradach kraju ojczystego, w wielu miastach Europy oraz Meksyku. Tenor regularnie występuje w filharmoniach wiedeńskich (Wiener Musikverein i Wiener Konzerthaus), a także w takich festiwalach jak Conciertos de Bellas Artes w Meksyku, Festival Oude Muziek w Utrechcie, MA Festival w Brügge, Styriarte, Carinthischer Sommer, Schubertiade w Dürnstein, Brucknerfest w Linzu, Händel- Festspiele w Halle. Jako solista współpracował z takimi dyrygentami jak Pierre Andre Valade, Ralf Weikert, Andrés Orozco-Estrada, Gunar Letzbor czy Rubén Dubrovsky; z zespołami takimi jak: Ars Antiqua Austria, Bach Consort Wien, Wiener Streichersolisten, Wrocław Baroque Orchestra czy Filharmonia Słowacka.
Na scenie operowej Markus Miesenberger występuje głównie w rolach mozartowskich i w repertuarze XX-wiecznym na deskach teatrów operowych w Austrii (Neue Oper Wien, Linzer Landestheater) i teatrów we Włoszech oraz Niemczech (włoskie Bolzano i niemieckie Bad Hersfeld).
Markus Miesenberger jest laureatem nagrody 'Franz Joseph Aumann Preis’ za odkrycie nowego repertuaru i interpretację muzyki barokowej w ramach II edycji Międzynarodowego Konkursu im. H.I.F. Bibera w St. Florian (Austria) w roku 2011.
Ponadto, artysta ma na swoim koncie wokalne nagrania CD z towarzyszeniem renomowanego zespołu barokowego Ars Antiqua Austria, dla firm fonograficznych takich jak Challenge Classics i Panclassics.

(Biogram 2016)

Zwiń

NOWAKOWSKA URSZULA (PL) harfa

Urszula Nowakowska jest absolwentką Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie harfy prof. Urszuli Mazurek. Uczestniczy­ła w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Isabelle Moretti, Kumiko Inoue, Hel­gę Storck, Ursulę Holliger oraz Isabelle Perrin, a także w warsztatach interpretacji jazzo­wej Jakeza Francois, Parka Stickney’a i Evelyn Huber. Swoje umiejętności doskonaliła na studiach podyplo­mowych pod kierunkiem prof. Urszuli Mazurek.
Jako solistka zadebiutowała wykonaniem Koncertu D-dur J. Ch. Bacha w Filharmonii Narodowej w War­szawie w 1996r. W 2001r. była członkiem European Festival Orchestra, towarzyszącej zespołowi YES w tournee po Europie. W lipcu 2006r. grała ze słynnym wykonawcą muzyki hip-hop, Kanye Westem, na Fe­stiwalu Open’er w Gdyni. W czerwcu 2008 roku brała udział w koncercie Sinfonii Varsovii z Nigelem Ken­nedy, część jednego z utworów wykonując w duecie ze słynnym skrzypkiem. Towarzyszyła w orkiestrze wielu znanym solistom, takim jak Placido Domingo. Występowała także w programach telewizyjnych ta­kich jak „Kawa czy herbata” (z Krzysztofem Kolber­gerem) i „Bądź mistrzem” (z Robertem Korzeniow­skim).
Obecnie artystka występuje solo, w zespołach kame­ralnych, w orkiestrach oraz z chórami, wykonując za­równo muzykę klasyczną, jak i rozrywkową, a także prawykonania twórczości młodych kompozytorów polskich oraz muzykę filmową. Gra na koncertach oraz na różnego rodzaju uroczystościach, takich jak przyjęcie wydane przez prezydenta RP w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej czy wręczenie nagród mi­nistra kultury.

(Biogram 2009)

Zwiń

Wiesław Ochman – światowej sławy tenor, pochodzi z Warszawy. Zanim rozpoczął edukację wokalną studiował na Wydziale Ceramiki w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera. W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955-59) i Marii Szłapak w Bytomiu (1960-63). Tam też zadebiutował w 1960 na scenie Opery Śląskiej partią Muezina w Casanovie Ludomira Różyckiego, a następnie kreował rolę Edgara w Łucji z Lammermoor Gaetano Donizettiego. W trakcie następnego sezonu śpiewał m.in. partie Stefana w Strasznym dworze Stanisława Moniuszki, Nadira w Poławiaczach pereł Georgesa Bizeta, Lionela w Marcie Friedricha Flotowa i Maksa w Wolnym strzelcu Carla Marii von Webera. Następnie, w sezonie 1963/64, śpiewał w Operze Krakowskiej, gdzie włączył do swojego repertuaru partię Cavaradossiego w Tosce Giacomo Pucciniego oraz Młodego Króla w Hagith Karola Szymanowskiego. W 1964 został zaangażowany w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie występował jako Jontek w Halce Moniuszki, tytułowy bohater w Fauście Charlesa Gounoda i Cavaradossi w Tosce. W latach 1966-68 był członkiem zespołu Deutsche Staatsoper w Berlinie. W 1967 rozpoczął międzynarodową karierę. Od tej pory występuje regularnie na największych scenach operowych i estradach świata, m.in. w mediolańskiej La Scali, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, operach w Barcelonie, Berlinie, Buenos Aires, Chicago, Hamburgu, Madrycie, Moskwie, Paryżu, Rzymie, Salzburgu, San Francisco, Sewilli i Wiedniu. Uczestniczy w najbardziej prestiżowych festiwalach muzycznych, podczas których towarzyszą mu zespoły prowadzone przez najwybitniejszych dyrygentów.

Wiesław Ochman dokonał wielu nagrań radiowych, nagrał też ponad pięćdziesiąt płyt dla renomowanych wytwórni z partiami w takich dziełach, jak Salome Richarda Straussa, Requiem i Idomeneo Wolfganga Amadeusa Mozarta pod dyrekcją Karla Böhma (Deutsche Grammophon), Stabat mater Antonína Dvořáka, IX Symfonia d-moll Ludwiga van Beethovena pod batutą Rafaela Kubelíka (DG), Missa solemnis c-moll Mozarta pod dyrekcją Claudio Abbado, Jenufa Leoša Janáčka pod batutą Charlesa Mackerrasa (Decca), Wojna i pokój Sergiusza Prokofiewa pod dyrekcją Mścisława Rostropowicza (Erato).

Ważnym elementem działalności Wiesława Ochmana stała się działalność charytatywna. W 1998, z okazji 200-lecia urodzin Adama Mickiewicza, artysta zebrał prace malarzy polskich, które wystawiono na licytacji w Konsulacie Generalnym RP w Nowym Jorku. Cały zysk przekazano na remont Domu-Muzeum Wieszcza w Wilnie. Tam też, 7 marca 1999, odbył się recital Ochmana, poprzedzający kolejną aukcję zebranych przez artystę w Polsce obrazów – na rzecz Stowarzyszenia „Nasza Częstochowa”. Uzyskane pieniądze przekazano na rzecz wspierania kultury i na stypendia.

Po 1999 artysta zajął się też reżyserią. W Operze Śląskiej przygotował Don Giovanniego Mozarta (1999), Traviatę Giuseppe Verdiego (2000), Carewicza Ferenca Lehára (2001), Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego (2002), Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego (2004), Carmen Georgesa Bizeta (2006), w Operze na Zamku w Szczecinie – Krainę uśmiechu Lehára (2007), w Teatrze Wielkim w Łodzi – Eugeniusza Oniegina (2008).

Wiesław Ochman jest laureatem wielu odznaczeń i nagród, m.in. otrzymał Nagrodę Państwową II stopnia (1973), Nagrodę miasta Krakowa (1976), Medal 400-lecia Stołeczności Warszawy nadany przez Prezydenta Warszawy (1997), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2001), Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005), Nagrodę Honorową Fundacji Kultury Polskiej (2009). W 2008 Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie przyznała artyście tytuł doktora honoris causa.

(Biogram 2013)

Zwiń

ORLOW TOMASZ (PL) organy

Tomasz Orlow urodził się w 1974 roku w Jaśle. W latach 1993-1998 studiował w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w klasie organów prof. J. Gembalskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem. W latach 1999/2000, jako stypendysta Fundacji Kultury, doskonalił swoje umiejętności improwizatorskie w Robert-Schumann-Musikhochschule w Düsseldorf, w klasie improwizacji organowej prof. Wolfganga Seifena. Tomasz Orlow jest zwycięzcą III Międzynarodowego Konkursu Organowego im. J. P. Sweelincka w Gdańsku w roku 1997, gdzie uzyskał II nagrodę (pierwszej nie przyznano) oraz laureatem I Międzynarodowego Konkursu Organowego w Warszawie w 1997 roku (wyróżnienie). W roku 2005 obronił rozprawę doktorską zatytułowaną Improwizacja jako sztuka kreatywna w aspekcie repliki, rekonstrukcji i interpretacji dzieła muzycznego i otrzymał tytuł doktora sztuki muzycznej przyznany przez Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Artysta prowadzi żywą działalność koncertową w kraju i za granicą związaną przede wszystkim z upowszechnianiem sztuki improwizacji organowej i fortepianowej (nagrania CD improwizowanych koncertów live). Jest również interpretatorem współczesnej muzyki organowej, biorąc aktywny udział w prawykonaniach dzieł najnowszych. Współpracuje z zespołem „Camerata Silesia”, realizując projekty muzyczne i muzyczno-teatralne. Tomasz Orlow jest pracownikiem Instytutu Muzyki Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Wykłada interpretację literatury organowej, improwizację i organoznawstwo. Poświęca się również pracy organmistrzowskiej i organologicznej (badawczej i dokumentacyjnej) realizując projekty konserwatorskie i rekonstrukcyjne zabytkowych instrumentów.

(Biogram 2012)

Zwiń

OSPINA RAMIREZ ANA MARIA (KOL & AT) organy

Kolumbijska pianistka i organistka Ana María Ospina Ramírez pochodzi z Bogoty. Studiowała na wydziale muzycznym Universidad Nacional de Colombia, a także inżynierię elektroniczną na Universidad Santo Tomas de Aquino. Ukończyła też studia magisterskie w dziedzinie telekomunikacji na Universidad de los Andes. Od 2008 roku mieszka w Austrii, gdzie grę na organach i klaweynie doskonali na wiedeńskim Universität für Musik und darstellende Kunst w klasie profesorów Martina Haselböcka i Wolfganga Glüxama. Artystka brała udział w licznych kursach mistrzowskich w klasach takich pedagogów jak Pascal Marsault, Christian Schmitt, Ludger Lohman und Jürgen Essl. Koncertowała w wielu stanach ojczystej Kolumbii, ma na swoim koncie także występy na festiwalach w Austrii i w Turcji.

(Biogram 2011)

Zwiń

PAZURA RADOSŁAW (PL) aktor

Radosław Pazura – urodzony w 1969 roku aktor filmowy, telewizyjny i teatralny. Dzieciństwo spędził w małej miejscowości Niewiadów gdzie rozwijał zainteresowania sportowe. Naukę i sportowe pasje kontynuował w LO w Tomaszowie Mazowieckim. Tu również ujawnił się jego talent aktorski. Z dużym powodzeniem brał udział w licznych konkursach recytatorskich i w przedstawieniach amatorskiego kółka teatralnego.

Z powodzeniem zdał do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
Już na pierwszym roku dostał propozycję zagrania niewielkiej roli w filmie Jacka Bromskiego, pt. „1968. Szczęśliwego Nowego Roku”. To z kolei zaowocowało otrzymaniem głównej roli w filmie Juliusza Machulskiego, pt. „Szwadron”. Półroczny okres zdjęciowy spowodował, że aktor przeszedł na indywidualny tok nauczania, dzięki czemu już po trzecim roku ukończył studia.
W tym czasie zdążył zagrać w kilku produkcjach filmowych takich jak: „Pożegnanie z Marią” Filipa Zylberta, „Oczy niebieskie” Waldemara Szarka czy „Nowe przygody Arsena Lupina” Alaina Nahuma oraz obronił pracę magisterską i otrzymał tytuł magistra sztuki. Pracę dyplomową zaliczył rolami Jeremina w filmie „Szwadron” Juliusza Machulskiego oraz Clifa w przedstawieniu „Miłość i gniew” w reżyserii Krzysztofa Kolbergera.

Do tej pory zaistniał w kilkudziesięciu filmach kinowych i telewizyjnych oraz spektaklach Teatru TV.
W dorobku ma zarówno role komediowe („Chłopaki nie płaczą” Olafa Lubaszenki) jak i dramatyczne („Moja Andżelika” Stanisława Kuźnika), kostiumowe
(„Szwadron” Juliusza Machulskiego) i na wskroś współczesne („Sfora” Wojciecha Wójcika), przedsięwzięcia artystyczne („Wielki tydzień” Andrzeja Wajdy) i hity komercyjne („Psy2”, „Operacja Samum” czy „Demony wojny” Władysława
Pasikowskiego”). Jego niezwykłą wszechstronność doceniło wielu wybitnych reżyserów, zarówno polskich (m.in. Jan Łomnicki, Maciej Wojtyszko, Maciej Ślesicki, Marek Koterski, Waldemar Szarek, Sławomir Idziak, i in.) oraz zagranicznych
(Oliver Hierschbiegel, Wolfgang Panzer, Jerry Flynn).

Znany jest również z seriali telewizyjnych. Ma ich na koncie kilkanaście, m.in. : „Pogranicze w ogniu”, „Boża podszewka”, „13 posterunek”, „Policjanci”, „Sfora”, „Fala zbrodni”, „Na Wspólnej”, „Na dobre i na złe”, „M jak miłość”, „Linia życia”, ”Prawo Agaty” „Hotel 52”, „Wszystko przed nami” ,Ojciec Mateusz”, „Komisarz Alex”.

(Biogram 2018)

Zwiń

PIĘTAK TOMASZ (PL & AT) baryton

Tomasz Piętak pochodzi ze Skarżyska Kamiennej. Jest absolwentem warszawskiej Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w klasie organów prof. Joachima Grubicha oraz w klasie śpiewu solowego prof. Jerzego Artysza. Jego repertuar obejmuje głównie pieśni, a także muzykę sakralną począwszy od kantat Bacha, poprzez dzieła oratoryjne i msze klasyków wiedeńskich, aż po kompozycje współczesne. Tomasz Piętak ma na swoim koncie występy z takimi orkiestrami jak: Sinfonia Varsovia, Capella Bydgostiensis, Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestra Koncertowa Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego oraz z Chórem Chłopięcym i Męskim przy Uniwersytecie Muzycznym F. Chopina w Warszawie, z którym koncertował na festiwalach w Polsce, Norwegii i Niemczech. Nagrywał dla Radia i Telewizji. W latach 2004-2009 współpracował z Warszawską Operą Kameralną, występując w operach Giaccomo Rossiniego (Fiorello w „Il Barbiere di Siviglia“) i polskiego kompozytora – Karola Kurpińskiego. Równolegle pracował na stanowisku kantora i organisty w Kościele Akademickim św. Anny na warszawskiej Starówce.
Od roku 2009 Tomasz Piętak doskonali swe umiejętności wokalne na Universtität für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu w klasach śpiewu profesorów Roberta Holla i Petera Edelmanna. W Wiedniu artysta kreował rolę Orestesa w operze Ch.W. Glucka „Ifigenia na Taurydzie“, oraz rolę tytułową w „Weselu Figara“ W.A. Mozarta, wystawianą w wiedeńskim teatrze zamkowym Schönbrunn. Tomasz Piętak jest laureatem szóstej edycji programu stypendialnego Ministra Kultury „Młoda Polska“ i II nagrody w I Międzynarodowym Konkursie Pieśni w Sofii (2009).

(Biogram 2011)

Zwiń

PLIGOVKA VLADISLAV (BY) bajan

Vladislav Pligovka urodził się w 1986 roku na Białorusi, w jedym z najstarszych miast tego regionu – w Połocku. W wieku lat pięciu rozpoczął swoją przygodę z muzyką pobierając lekcje gry na bajanie (rodzaj akordeonu). Od tego momentu przez długi czas młody muzyk uczył się pod kierunkiem doświadczonego profesora – Michaiła Ivaszkina. To właśnie jemu zawdzięcza Vlad Pligovka odkrycie talentu i pracę nad jego rozwojem .

Pierwszy sukces artysty nie kazał na siebie czekać. W 1993 roku, w wieku lat siedmiu Vladislav podczas Międzynarodowego Festiwalu Muzyki w Sankt Petersburgu mały akordeonista okazał się pierwszym w historii muzykiem, który w tak młodym wieku wykonał ‘Album Dzięcięcy’ Piotra Czajkowskiego, momentalnie zyskując sobię rozgłos i należne uznanie.

Vladislav Pligovka ukończył konserwatorium muzyczne w Nowopołocku, gdzie ucząc się pod okiem swego doskonałego nauczyciela odnosił kolejne sukcesy na estradach całej Europy. W roku 2006 artysta rozpoczął wyższe studia na Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku w klasie akordeonu zasłużonego artysty Nikołaja Sevriukova, który wykształcił wielu utalentowanych muzyków.

Vladislav Pligovka odniósł sukcesy na następujących konkursach krajowych I zagranicznych: the winner of the international and republican competitions: III miejsce na Międzynaarodowym Konkursie im. V. Andeevej w Sankt Petersburgu w Rosji (1994), I miejsce na III Międzynarodowym Konkursie im. N. Beloborodowa w Tuli w Rosji (1995), I miejsce w Konkursie im. I. Zhinovitcha w Bobrujsku na Białorusi (1996), I nagroda na IV Międzynarodowym Konkursie im. N. Beloborodowa w Tuli w Rosji (1997), II nagroda i srebrny medal na I Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym im. G. Shenderyova we Władywostoku w Rosji (1997), I miejsce w XXXV Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Klingental w Niemczech (1998), I nagroda w Międzynarodowym Konkursie ‘Baltica-Harmonica’ w Sankt Petersburgu w Rosji, w kategorii ‘Novel Performance’ (1999), II nagroda w Międzynarodowym Konkursie ‘Baltica-Harmonica’ w Sankt Petersburgu w Rosji, w kategorii ‘Academic Genre’ (1999), II miejsce na V Międzynarodowym Konkursie im. N. Beloborodowa w Tuli w Rosji (2000), II nagroda na XXXVIII Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Klingental w Niemczech (2001), I miejsce na V Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Wilnie na Litwie (2002), Grand Prix na VI Międzynarodowym Konkursie im. N. Beloborodowa w Tuli w Rosji (2003), II miejsce na XLI Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym w Klingental w Niemczech (2004), Brązowy medal w konkursie ‘Jocurilor Delfice pentru Tineret ale CSI, editia 2.’ w Kiszyniowie w Mołdawii (2004), I nagroda w IV Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym i Bajanowym ‘Głosy Wiosny’ w Moswie w Rosji (2005), Grand Prix w Krajowym Konkursie im I. Zhinovitcha w Lidzie na Białorusi (2006), Srebrny medal w konkursie ‘Jocurilor Delfice pentru Tineret ale CSI, editia 3.’ w Astanie w Kazachstanie (2006), I nagroda w międzynarodowym konkursie ‘Grand Prix Montrond’ we Francji (2007), I nagroda w Międzynarodowym Konkursie Akordeonowym im. I. Zhinovitcha w Mińsku na Białorusi (2007), I nagroda na II międzynarodowym konkursie ‘AccoHoliday’ w Kijowie na Ukrainie (2007), I miejsce na XLIV Międzynarodowym Konkursie w Klingental w Niemczech (2007), III miejsce na XLV Międzynarodowym Konkursie w Klingental w Niemczech (2008); I miejsce na międzynarodowym konkursie ‘International Pacific Piano Accordion Championship’ w Sydney w Austrialii (2008); Grand Prix podczas XIII międzynarodowego konkursu ‘HOPES, TALENTS, MASTERS’ w Bułgarii (2008), I nagroda na międzynarodowym konkursie ‘CITTA DI CASTELFIDARDO’ we Włoszech (2008), I nagroda w XVI międzynarodowym konkursie ‘COUPE MONDIALE’ w Glasgow w Szkocji (2008).

Vladislav Pligovka brał udział w następujących festiwalach muzycznych: The International Festival of Music (Sankt Petersburg, Rosja, 1993), 1st International Forum of Creative Youth ‘The 21st century Hope Music’ (Mińsk, Białoruś, 2006), VII Białoruski Festiwal Muzyki Kameralnej ‘Muzyka w Nieświeżu (Białoruś, 2002), XX Międzynarodowy Festiwal Muzyki Bajanowej i Akordeonowej w Sankt Petersburgu (Rosja, 2004), Międzynarodowy Festiwal Muzyczny ‘Mińska Wiosna’ (Białoruś, 2005), XVII Międzynarodowy Festiwal ‘Aktorzy Akordeonu’ (Kragujevac, 2007), Dni Kultury Białoruskiej w Tadżykistanie (Duszanbe, Tadżykistan, 2007), Międzynarodowy Festiwal Bajanistów i Akordeonistów w Pekinie (Chiny, 2007), Międzynarodowa Szkoła Akordeonowa w Sankt Petersburgu (Rosja, 2007), Międzynarodowy Festiwal Bajanistów i Akordeonistów w Bratysławie (Słowacja, 2007 i 2009), Międzynarodowy Festiwal Bajanistów i Akordeonistów ‘FOLEFEST’ w Castelo Branco (Portugalia 2009).

(Biogram 2010)

Zwiń

PRADZED VERANIKA (BY) cymbały białoruskie

Veranika Pradzed urodziła się w roku 1985 w Mińsku na Białorusi. W 2009 roku ukończyła z wyróżnieniem Państwową Białoruską Akademię Muzyczną w klasie cymbałów Prof. E.P. Gladkova. Artystka jest zwyciężczynią trzech konkursów na Białorusi i ośmiu konkursów międzynarodowych. Ostatnią swoją nagrodę zdobyła na XIV Konkursie Muzyki Współczesnej w Krakowie, w roku 2010.
Veranika Pradzed aktywnie propaguje twórczość rodzimych kompozytorów, którzy piszą z myślą o białoruskich cymbałach. Ma w repertuarze utwory i prawykonania takich kompozytorów jak: D. Smolsky, G. Gorelova, S. Kortes, V. Kopytko, V. Kuznetsov, V. Kurjan, V. Vojtik czy L. Shleg.
Artystka ma na swoim koncie występy w salach filharmonicznych. Koncertuje z Białoruską Orkiestrą Symfoniczną pod dyrekcją A. Anissimova, dając się poznać publiczności międzynarodowej, w tym polskiej i rosyjskiej. (Występ w Filharmonii Narodowej w Warszawie, 08.10.2009; i w Moskwie: the Columned Hall of the House of the Unions, 30.04.2010).
Veranika Pradzed wykłada na Państwowej Białoruskiej Akademii Muzycznej i na Państwowym Uniwersytecie Sztuki I Mińsku na Białorusi. Jest autorką fachowej literatury na temat cymbałów białoruskich.

(Biogram 2010)

Zwiń